20-ci əsrin əvvəllərində Svante Arrenius İsveçdə ən məşhur alim idi. Elmi tədqiqatları ilə yanaşı kosmologiya və kimyanın müasir cəmiyyətə təsiri kimi mövzularda məşhur elmi mühazirələr yazmış və demişdir.
1884-cü il doktorluq dissertasiyasında təqdim etdiyi araşdırma ona 1903-cü ildə Kimya üzrə Nobel mükafatı verilməsi üçün əsas səbəb idi, lakin dissertasiyası demək olar ki, qəbul edilməmişdi. Molekulların elektrik yüklü “ionlara” (bu dövrdə yeni bir kimyəvi termin) necə bölünə biləcəyinə dair araşdırması həm kimya, həm də fizika ilə çox yaxından əlaqəli idi. Universitetdəki fiziklər onun dissertasiyasını kimya, kimyaçılar isə fizika ilə əlaqəli olduğunu düşünürdülər. Ancaq Arrenius təxirə salınmaqdan imtina etdi və fənlərarası araşdırmasına davam etdi. 1890-cı illərdə meteorologiya və geologiya ilə maraqlanmağa başladı və böyük ehtimalla bu gün üçün ən məşhur kəşfini etdi: Atmosferdəki karbon dioksid (CO2) miqdarının artması orta temperaturun artmasına səbəb olur. Doktorluq dissertasiyası “Nobel Mükafatı Muzeyinin” Nobel mükafatı Laureatlarının əsərlərindən ibarət kolleksiyanın bir parçasıdır.
448300login-checkSvante Arreniusun doktorluq dissertasiyası
